Η πιο πολυσυζητημένη ιταλική συνταγή. Όπου μιλήσεις θα δεις μια διαφορετική παραλλαγή.

Οι παλιές οικογένειες του Μιλάνου, υποστηρίζουν ότι το πραγματικό ριζότο πρέπει να μαγειρευτεί με πραγματικό ζωμό από κρέας που θα έχει προκύψει από το βράσιμο κοκάλων κρέατος βοδινού, μεδούλι και τους χυμούς κρέατος που έχει προηγουμένως ψηθεί σε βούτυρο, φασκόμηλο και δεντρολίβανο.

Μερικοί ακόμα καλύπτουν το ριζότο, αφού ψηθεί με αυτά τα ζουμιά από το ψημένο κρέας.

Επίσης, χρησιμοποιείται αρκετό βούτυρο και τυρί.

Γι’ αυτό το πραγματικό Μιλανέζικο ριζότο, έχει σκούρο χρώμα και όχι απλά κίτρινο όπως αυτό που βλέπουμε συνήθως στα εστιατόρια.

Πολλούς αιώνες πριν, ο αρχιτεχνίτης των βιτρώ του Μιλάνου ήταν απασχολημένος να χρωματίζει τα τζάμια ενός καθεδρικού ναού.

Ο ένας βοηθός του έπρεπε να αναμιγνύει τα υλικά και να βγάζει το σωστό κίτρινο χρώμα που θα έβαφαν τα ρούχα κάποιου αγίου. Επειδή ειδικεύτηκε στο κίτρινο χρώμα που τότε το παρασκεύαζαν με τον κρόκο (Σαφράν), του έδωσαν το παρατσούκλι ο «Zafferano» που στα ιταλικά σημαίνει «σαφράν».

Έτσι πάνω στ’ αστεία που άλλαζαν μεταξύ τους, ο μάστορας του είπε «έτσι που χρησιμοποιείς το σαφράν, θα το βάλεις ακόμα και στο ριζότο σου για να το φας… και γέλασαν όλοι μαζί».

Λίγους μήνες μετά, η κόρη του αρχηγού παντρευόταν και ο «Zafferano» ήταν καλεσμένος στο δείπνο που θ’ ακολουθούσε.

Ξαφνικά, στη μέση της γιορτής ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος και μια φωνή να αναγγέλλει την είσοδο μιας πομπής από 4 παιδάκια που κουβαλούσαν από ένα μεγάλο αγγείο καλυμμένο με καπάκι.

Αφού έφτασαν στο κέντρο της γιορτής και είχαν την προσοχή όλων, τα πιστιρίκια σήκωσαν μαζί τα καπάκια και η δυνατή μυρουδιά του σαφράν και του ριζότου χύθηκε στην ατμόσφαιρα.

Ήταν το γαμήλιο δώρο του «Zafferano» στο ζευγάρι… Είχε τελικώς χρησιμοποιήσει το σαφράν ακόμη και στο φαγητό